Prolog.

[Perspektywa Cece]
Kochana mamo!
Wiem, że już nie przeczytasz tego listu, a mimo wszystko wysilam się i marnuję ostatni długopis. Było ich tak dużo, nagle został tylko jeden, nie wiem dostają nóg i ode mnie uciekają? No, ale mniejsza o to. Mamo, wiem, że jesteś już w lepszy świecie, na miłość boską nie mam 10 lat, pora dojrzeć.  Wiem, odeszłaś ode mnie. Nie obwiniam Cię za to, przecież nie chciałaś śmierci. Wiesz jak bardzo chciałabym Cię teraz wyściskać i powiedzieć jak bardzo Cię kocham? Mam chłopaka. Jest idealny. Niebieskie oczy, blond włosy, wyższy ode mnie, wiem, że to dość istotny fakt dla ciebie, bo zawsze starałaś się mi wpoić, że chłopak powinien być wyższy od dziewczyny, gdyż lepiej to wygląda. Jest trochę starszy ode mnie, co również powinno Cię ucieszyć. Zawsze mówiłaś, że chłopcy dojrzewają później i im starszy tym bardziej równa się poziomem inteligencji ze mną. Niall, bo tak ma na imię, bardzo często zabiera mnie na kolacje przy świecach w dość drogich restauracjach, choć cały czas mu powtarzam, że pieniądze się nie liczą. Jest słodki, zabawny, inteligentny i mogłabym tak zapisać jeszcze mnóstwo jego zalet, ale jak już wspomniałam, to mój jedyny długopis i właśnie kończy się wkład. Ironia losu. Mam się świetnie, jest mi dobrze. Kocham Cię mamo.
                                                                                                                                                                                            -Cynthia.


______________________________________

Na początku chciałabym wyjaśnić parę spraw. Będą dwa prologi, jeden z perspektywy Cece, drugi z perspektywy Cat. Piszemy to razem z przyjaciółką i od razu uprzedzam, że rozdziały będę dodawane z dwóch perspektyw tzn. np. Rozdział 1-perspektywa Cece, Rozdział 2- Cat... itd. No to chyba na tyle.
Natalia. ^^